1) اتفاقاتی که پس از ولادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رخ داد:
· خاموش شدن آتشکده فارس
· وقوع زمین‌لرزه‌ای که سبب ویرانی دیر و صومعه شد.
· بت‌های نصب‌شده به رو، بر زمین فروریختند.
· هر معبودی که در کنار خدای عزوجل مورد پرستش قرار می‌گرفت، از جایگاهش برکنده شد.
· وجود این اتّفاقات و اوضاع عجیب، برای ساحران و جادوگران غیرقابل‌پیش‌بینی به شمار می‌آمد.[1]
1) قبل از بعثت نبوی، فساد و جور و ستم در جامعة شبه‌جزیره، ریشه دوانیده بود.
2) به‌جز برخی از افراد، هیچ‌کس حرکت و اقدام قابل‌توجهی در مسیر اصلاح جزیرة‌العرب انجام نداد.
3) از هشدارهای پیاپی یهودیان جزیرة‌العرب که مژدة ظهور مُصلح رهایی‌بخش بشر را همراه با رسالت آسمانی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله)، به مردم آن سرزمین می‌دادند و اظهار می‌داشتند: «پیامبری ظهور می‌کند و بی‌تردید بت‌های شما را خواهد شکست»، می‌توان به غوطه‌ور بودن آن جامعه در فساد و تباهی استناد کرد.[1]
1. بشر از ابتدای حیات خاکی از نعمت نبوّت بهره‌مند بوده است.
2. همة انبیاء سنگ‌های بنای عظیم تمدّن توحیدی را چیدند.
3. جایگاه نبوّت به پیامبر خاتم حضرت محمد )صلی‌الله‌علیه‌وآله) رسید.
4. نتیجه: زحمات همة انبیاء الهی «تشکیل تمدن اسلامی» بود که در زمان پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به وقوع پیوست.[1]
مقام: خاتم النبیاءِ
نام: محمد (صلی الله علیه و آله)
لقب: مصطفی
کُنیه: ابوالقاسم
نام پدر: عبدالله
نام مادر: آمنه
تاریخ تولد: 17 ربیع الاول عامل الفیل
محل تولد: مکه معظمه
مدت نبوت: 23 سال
تاریخ شهادت: 28 صفر
علت شهادت:
نام قاتل:
محل دفن: مدینه طیبه
شماره فرزندان :
در نگاه تدبری، تمدن توحیدی به دو عصر «رسالت» و «امامت» تقسیم می‌شود. در عصر رسالت اسلام ناب توسط پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) تاسیس می‌شود و در عصر امامت این اسلام ناب توسط حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و 12 امام معصوم (علیهم‌السلام) حفظ می‌شود.
عصر رسالت (پیامبر اعظم) خود دو دوره دارد: دوران مکه که جریان‌سازی فردی و گروهی انجام می‌شود و دوران مدینه که تاسیس جامعه و حکومت دینی و تبلیغ جهانی اتفاق می‌افتد.
منبع: کتاب سیره تمدن ساز اهل بیت (حجت الاسلام الهی زاده)